Voor Santiago

Gisteren eindigden we nog voor we de ervaring van Santiago hebben vermeld. Daar moeten jullie njo even op wachten. Want de etappe van eergisteren ging ook weer zo veel mogelijk over de echte Camino route. Dus steeds meer pelgrims, vooral die groepen met oranje, gele en blauwe shirtjes aan, soms met vlaggen etc. Bij de oranje shirtjes riepen we vaak ¨Olanda!!! Meestal leuke geschreeuwde reacties. Zoi kwamen we bij het einddoel Sobrado des Monxes, een dorp met een gigantische kathedraal, waarin ook de herberg was.

Nadat we de slaapzalen hadden bekeken, besloten we toch maar te kamperen op het terrein van de kathedraal en klooster. Prima t6e doen, alleen stonden er veel auto´s en autobussen waaruit die groepen jongeren werden uitgeladen. Met koffers op rolletjes begaf men zich naar de slaapzalen. Wel een vreemde tegenstelling met ons als inmiddels geharde pelegrinos!

De kathedraal bezichtigd. Enorm en wat vooral opviel was dat er totaal geen beelden, schilderijen en andere opsmuk te bespeuren was. Dus puur de constructie, die op zich volodoende was om onder de indruk te raken. Jammer genoeg zag je aan de buitenkant veel gras groeien tot op grote hoogte. Waarom houden ze dat niet bij?

´s Avonds een heerlijk pelgrimsmenu genoten, geserveerd door een zeer gestresste serveerster. Uiteindelijk gingen we als dikke vrienden uit elkaar.

´s Morgens werden we opgeschrikt door een een soort gerommel¡geroffel en ja hoor: alle wielkoffertjes gingen over de kasseien. Daarna ging de jeugd nog even een misje bijwonen in het kleine kappelletje. De bussen stonden alvast op stoom .....

Sobrado dos Monxes: een illustratie van tegenstellingen tijdens de Camino ......